تنصیف دارایی چیست و در چه شرایطی به زوجه تعلق می گیرد؟
بند تنصیف دارایی یا شرط نصف دارایی یکی از شروطی است که بهصورت اختیاری در هنگام عقد نکاح در عقدنامه رسمی نوشته میشود. این شرط به نفع زن است و در صورت تحقق شرایط آن، زن میتواند تا نصف داراییهایی را که شوهر پس از ازدواج بهدست آورده، مالک شود.
متن شرط تنصیف در عقدنامه رسمی
«زوج ضمن عقد نکاح شرط کرد هرگاه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و تخلفی از وظایف زناشویی از طرف او صورت نگرفته باشد، زوج مکلف است تا نصف داراییهایی را که در مدت زوجیت بهدست آورده یا بهواسطهی کار و فعالیت مشترک حاصل شده، به زوجه منتقل نماید.»
شرایط تحقق تنصیف اموال
برای اینکه این شرط اجرایی شود، باید تمام شرایط زیر با هم وجود داشته باشد:
- وجود شرط در عقدنامه
این شرط باید در عقدنامه رسمی امضا شده باشد. اگر زوج آن را امضا نکرده باشد، قابل اجرا نیست.
- درخواست طلاق از طرف مرد باشد
اگر طلاق به درخواست زن باشد یا با توافق طرفین (طلاق توافقی) انجام شود، شرط تنصیف اجرا نمیشود.
- عدم تخلف زن از وظایف زناشویی
زن نباید از وظایف زناشویی یا حسن معاشرت تخلف کرده باشد. در صورت اثبات سوء رفتار یا نشوز، شرط از بین میرود.
- ایجاد اموال در زمان زوجیت و بهواسطهی کار
اموالی که مشمول این شرط هستند، باید در دوران زوجیت و از طریق کار و تلاش مرد بهدست آمده باشند. ارث، هدیه یا اموالی که قبل از ازدواج داشته، شامل شرط نمیشود.
- تشخیص دادگاه
در نهایت، میزان و مصداق دارایی توسط دادگاه خانواده تعیین میشود، و تا حداکثر نصف اموال ممکن است به زن داده شود.
نکات مهم
تنصیف الزاماً به معنای نصف دقیق اموال نیست؛ دادگاه ممکن است کمتر از نصف را حکم دهد.
اگر زن در بهدست آوردن اموال نقش مؤثری داشته باشد (مثلاً همکاری اقتصادی)، احتمال صدور حکم کاملتر بیشتر است.
این شرط تنها در طلاق مطرح است و در فوت مرد، قابل اجرا نیست.
